Að léttast á heilbrigðan hátt

Hollasta leiðin til að léttast eru hvorki öfgafullir megrunarkúrar né skyndileg íþróttaþjálfun. Líkaminn hefur best af hægum breytingum, bæði hvað varðar mataræði og hreyfingu. Eftir áralangt hreyfingarleysi er óráðlegt að æða út og hlaupa fimm kílómetra. Það tekur tíma að byggja upp þol. Ef þú ert vanur að troða þig út af mat, mun líkami þinn mótmæla ef þú ferð skyndilega að svelta þig og hægir á brunanum sem aftur hægir á árangri.

Farðu hægt af stað

  • Aukin hreyfing – það er líka gagn af því litla. Jafnvel stuttir göngutúrar eða önnur hófleg hreyfing kemur að gagni ef um er að ræða reglulega ástundun. Ekki þarf að ganga nema 2-3 kílómetrum meira á dag en vanalega, til að léttast um heilt kíló á mánuði, án þess að breyta nokkru öðru.
  • Taka oftar nesti í vinnuna og fara í göngutúr til að borða það. Hægt er að ganga niður með sjó, á opnu svæði eða á götunni.
  • Nota stiga í stað þess að taka lyftu. Hvert þrep er vinur þinn.
  • Ef tekinn er strætó, farið út einni stöð fyrr en vanalega og gangið síðasta spölinn. Eða leggja bílnum í stæði aðeins lengra frá innganginum.
  • Standa upp þegar koma auglýsingar í sjónvarpinu. Fara út og fáið sér frískt loft í stað þess að bara sitja.
  • Að fá sér hund, eykur hreyfingu því hann þarf að viðra.

Fækkaðu  hitaeiningunum

Ef hitaeiningunum er fækkað næst einnig góður árangur. Borðaðu minna og hollara. Þá er mjög mikilvægt að lifa ekki eingöngu á vatni og brauði, heldur gæta þess að borða fjölbreytt og borða nóg af ávöxtum og grænmeti. Ef þú borðar aðeins 3-500 kalóríum minna á dag, munt þú léttast um hálft til heilt kíló á viku. Fáðu þér vatnsglas í staðinn fyrir ávaxtasafa. Fáðu þér einni brauðsneið minna en venjulega. Láttu einn skammt duga á diskinn á kvöldin. Skerðu sælgætisneyslu niður um helming. Þetta safnast saman og þú verður heilsubetri og hraustari.

Forðastu franskar kartöflur, feitar sósur og að borða milli mála. Láttu  smávegis eftir þér, en láttu það svo duga. Þú munt uppgötva að þú nýtur þess tvöfalt.

  • Ganga 2-3 kílómetra á dag.
  • Minnka matarskammtinn.
  • Skera niður óhollustuna um helming.

Góðir hlutir gerast hægt

Það er ekki víst að árangur sjáist fyrr en eftir eina eða tvær vikur, en það kemur að því. Eftir fyrsta mánuðinn er hægt  bæði að sjá og mæla árangurinn. Þá er bara að halda áfram. Verðlaunaðu sjálfan þig eftir hver 500 grömm, sem þú losar þig við: Bíóferð, sérlega falleg gönguleið, ávaxtaveisla eða annað til að fagna framförum þínum. Mundu að veita öðrum hlutdeild í þessum gleðitíðindum. Stuðningur þeirra er mikilvægur. Gerðu þér ljóst að ef þér er full alvara með að ráða að niðurlögum offitunnar. Ekki er þar með sagt að þú þurfir að lifa meinlætalífi. Listin er að njóta í minni skömmtum. Í hvert einasta sinn sem þú hreyfir þig meira en venjulega, brennir þú kaloríum og þar með fitu. Vertu þolinmóður eftir árangrinum. Minntu sjálfan þig á að hann kemur, hægt en örugglega. Það er ekki hægt að stytta sér leið við að megrast á heilbrigðan og skynsamlegan hátt.

Bætt heilsa

Rannsóknir sýna að konur, sem léttast um þó ekki sé nema 5-10 kíló af umframþyngd eru í helmingi minni hættu á að fá sykursýki. Karlar minnka verulega hættuna á hjartasjúkdómum. Það virðist ef til vill langsótt að hafa áhygjur af framtíðarveikindum. En tíminn líður. Við eldumst öll á hverjum degi. Fyrr eða síðar kemur að skuldadögum fyrir lifnaðarhætti okkar, líkaminn segir til sín. Ef við höfum hemil á þyngdinni eru meiri líkindi á að eldast án þess að sjúkdómar íþyngi okkur um of. Það er eðlilegt að þyngjast eftir því sem árin líða. Örfá kíló í áranna rás gera ekkert illt. En ef þú bætir á þig 10 kílóum umfram það, sem þú varst 18 ára gamall, er heilsan í húfi. Rannsókn nokkur sýndi fram á að konur, sem höfðu þyngst um meira en 10 kíló frá 18 ára aldri sjöfölduðu hættuna á að deyja úr hjartabilun og voru í tvöfaldri hættu að deyja úr krabbameini.

Ef sjálfsagi er af skornum skammti eða offitan er orðin verulega alvarlegt vandamál, eru til úrræði sem geta komið að gagni. Fáðu aðstoð ef þú ert í vafa um að þú getir gert þetta ein/n.

Greinin var uppfærð og endurbirt 14.8. 2020 af Guðrúnu Gyðu Hauksdóttur, hjúkrunrarfræðingi

Höfundur greinar